وبلاگ به روز و تخصصی موزیک

مستندسازی در حوزه مسائل اجتماعی

هانا کامکار در اولین فیلم هایش به شدت دغدغه های اجتماعی خود را به تصویر کشید. اما کم کم از این مسیر منحرف شد. البته می گوید کارهای جدیدش اجتماعی هم هستند.

هانا کامکار می گوید: دغدغه اجتماعی در کار من کم نشده است زیرا حتی این مستند «چاووش، از صعود تا فرود» به یک لحظه اجتماعی گمشده در تاریخ ایران اشاره دارد که ساخت آن 15 سال طول کشیده است. موضوع پاسخ این است که چرا سینما را ادامه ندادم. تئاتر بازی کردم و درآمدم را صرف ساخت این مستند کردم.

15 سال از ساخت و نمایش "چاووش از درآمد تا فرود" و 18 سال بین "شهرزاد"

هانا کامکار می گوید که چاووش دو دلیل عمده داشت: «یکی اینکه آقای محمدرضا لطفی به عنوان سرپرست گروه شیدا و یکی از بنیانگذاران مرکز چاووش با ما همکاری نکرد و گفت من دارم همکاری می کنم. در هیچ فیلم و مصاحبه ای ننویسید اما به ما نگفت نسازید فقط گفت بسازید اما جلوی دوربین نمی آیم ما هم به احترام آنها منتظر بودیم تا کتابشان را بنویسند.

در کنار ایشان آقایان پرویز مشکاتیان و استاد هوشنگ ابتهاج نیز گفتند که آقای لطفی جلوی دوربین نرود، ما در مورد این موضوع صحبت نمی کنیم، ما هم منتظر چاپ کتاب ایشان بودیم، در این بین ما تحقیقات خود را انجام دادیم تا اینکه در سال 1388 آقای پرویز مشکاتیان فوت کردند و متأسفانه ایشان در خطوطی که ما داشتیم بسیار ضعیف بود، زیرا همه کسانی که جلوی دوربین ما ظاهر شدند فکر نمی کردند که او می میرد.» اما همه می دانستند که محمدرضا لطفی جلوی دوربین نمی رفت، به همین دلیل درباره او زیاد صحبت کردند.»

کیفیت آثار موسیقی

هانا کامکار نظر چندان خوبی در مورد کارهای جدید موسیقایی ندارد و البته رادیو هم کیفیت پایین را مقصر می داند. «فاجعه بزرگ و آتش زدن خانه ای به نام صداوسیما باعث شد که این اتفاق بیفتد و هرگاه صداوسیما اصلاح شد و مسئولانی به قدرت رسیدند که سواد موسیقی و دانش و هوش داشتند و موسیقی ملی و ایرانی و دستگاهی را می دانستند، قول می دهم وضعیت موسیقی ایران بهتر شود.» می شود. اما تا زمانی که این سازمان اوضاع را به همین شکل کنترل کند، موسیقی ما همچنان رو به افول خواهد بود.»

رادیو و موسیقی

هانا کامکار می گوید: «کسی که شناخت کافی از موسیقی ایرانی ندارد، فکر می کند آنچه از تلویزیون و رادیو پخش می شود موسیقی ایرانی است و آن را می پذیرد و این ذائقه مردم را خراب کرده است». این سازمان نگذاشت موسیقی‌دانان واقعی ایرانی به کار خود ادامه دهند، همه آن هنرمندان را با سانسور و بی‌احترامی خود بیرون کردند.»

 به گفته این هنرمند، "سانسور ساز بزرگترین بی احترامی است، ابزار و نحوه مصرف مواد را در تلویزیون نشان می دهند، اما آلات موسیقی را نه." بلایی سر تماشاگران آورد.

ماجرای ورود بازیگران به عرصه موسیقی

هانا کامکار درباره یکی دیگر از مشکلات دنیای موسیقی یعنی ورود بی ادبانه بازیگران به وادی آواز می گوید: خدا را شکر از این موضوع خبر نداشتم وگرنه یک هفته حرص می خوردم اما وقتی ذائقه مردم بد بود. دیگر کاری نمی توان کرد چون هنر دنیای مادی و ملموس نیست بلکه معنوی است و مردم بستری برای یادگیری چند چیز ندارند. به خصوص در مورد کرونا که این بیماری باعث مرگ تئاتر و موسیقی شد.»